Op een expositie zag ik een werk met één zwarte lijn op een wit vlak. Ik vond het fantastisch. Mijn nichtje vertelde me waar zij op dat moment met haar kunstenaarscollectief mee bezig was. Door een combinatie van deze twee voorvallen begon ik te “zwart-witten”(werkwoord). Te tekenen, knippen, plakken, printen, vergroten enzovoort. Ik bleef me verbazen over wat er steeds opnieuw uit kwam rollen. Een kleine 200 prentjes zijn verzameld in mijn “KIJKBOEK” (poëzie in zwart en wit).
Klik op een afbeelding om te vergroten.
